Jan Dijkgraaf vertelt in Party over een schokkend verhaal dat Martien ooit deelde met de schrijver.
“Als jongetje in Noordwijkerhout zag hij er altijd piekfijn uit, net zo verzorgd als nu”, gaat Jan van start. “Martien herinnert zich een voorval dat hij op straat liep en achterna werd gezeten door zijn ooms.”
“Hij rende om een huizenblok heen, ze kwamen nog steeds achter hem aan totdat hij een andere kant op wegrende. Ze scholden hem uit voor zijn geaardheid en zouden hem een meisje genoemd hebben.” Al geeft Martien aan dat hij niet goed weet wat de aanleiding hiervan was.
Echt doorvragen was voor de auteur moeilijk. “We kwamen niet verder dan ‘Ja, dat was niet leuk natuurlijk’”.
Dijkgraaf noemt dit verdringen van herinneringen en emoties een afweermechanisme.
